Hêzên hegemon ên cîhanê di 15’ê Sibata 1999’an bi komployeke navneteweyî Rêberê Gelan Abdullah Ocalan radestî dewleta Tirk a dagirker kirin. Rêber Apo 26 sal in di pergala qirkirin û êşkenceyê ya Îmraliyê di bin tecrîda mutleq de tê girtin. Tevî şert û mercên tecrîdê jî Rêber Apo bi berxwedana bêhempa deriyê azadiyê li gelên cîhanê vekir. Parêzer û parêzvana mafên mirovan Margaret Owen a ji Îngilistanê ji bo azadiya fîzîkî ya Rêber Apo dixebite.
Margaret Owen der barê tecrîd û têkoşîna azadiya fizîkî ya Rêber Apo de wiha axivî: “Ocalan rêberekî mêr ê herî awarte yê nijada mirovan e. Berê tu carî rêberekî mêr ku îşaret bi çavkaniya pevçûnan, newekheviyê û xizaniyê bike û bal bikişîne ser eciqandina jinan çênebûye. Ew yeke mêr e ku dibêje ‘divê em ji mêrê serdest xelas bibin.’ Eciqandina jinan, hemû civakê û mêran dieciqîne. Fikirên Ocalan ên piralî, azadîxwaz pir girîng in. Ev ji bo me hemûyan model e, lê di heman demê de ji bo gelek dewletên vê naxwazin jî tehdîd e. Ev dewlet jî bi piranî, dewletên nijadperest û dijminê jinan e.”
Margaret Owenê diyar kir ku tecrîda li ser Rêber Apo “îşkence ye” û got ku Dadgeha Mafên Mirovan a Ewropayê (DMME) û Neteweyên Yekbûyî (NY) jî vê rewşê wekî “îşkence”yê bi nav kiriye û wiha berdewam kir: “Heta sala çûyî, em nebawer bûn ku ew sax e yan na. Ji ber ku ne parêzer û ne jî malbata wî nikaribûn wî bibînin. Pir xweş bû ku em zanin ku ew sax e û peyaman dide. Ji her demê girîngtir e ku ew were berdan da ku bikaribe bibe parçeyek ji diyalogê. Ji ber ku heya ew azad nebe, wê diyalog û muzakere çênebin. Mandela û tiştên li Başûrê Afrîkayê qewimîn tên bîra me. Ji bo diyalog çêbibe diviyabû Mandela bihata berdan. Kampanyaya ji bo azadiya Ocalan berdewam dike û niha ji ber rewşa xeternak a li Sûriyeyê divê em bêtir li ser vê hûr bibin.”
Margaret Owen bal kişand ser wê yekê ku welatên din ên Ewropayê, bi taybetî Îngîltere, ji ber têkiliyên xwe yên bi Tirkiyeyê re guh nedane daxwazên Ocalan û wiha got: “Ev nîşan dide ku em xwepêşandanên xwe xurtir nekin. Ji ber ku eger em azadiya Ocalan nebînin, ev tê wateya ku em ê xwenegihandina aştiyê jî nebînin. Ger em destûr bidin ku Sûriye ji aliyê cîhadiyan ve were rêvebirin -em dizanin HTŞ’ê li Îdlibê çi kirine- em Sûriyeyeke ku ji Afxanistan an jî Lîbyayê xerabtir bibînin. Lewma ji bo Sûriyeyê, ji bo tevahiya herêmê û cîhanê, hêvî serbestberdana Ocalan e. Naskirina Rêveberiya Xweser a Bakur û Rojhilatê Sûriyê ye.”
Margaret Owen da zanîn ku ev nêzî 20 sal in rexne û pirtûkên Abdullah Ocalan dixwîne û got: “Hê jî ez bi kesên ku qet wî nebihîstine dibînim. Ji ber vê yekê divê em hîn zêdetir bixebitin. Ez hez dikim ku nivîsên wî di bernameya perwerdehiyê ya li her welatê cîhanê de cih bigirin. Ji ber ku ev hemû der barê em dikarin çawa bi hev re bijîn de ne. Heya 5 hezar salan diçe. Dema ez li zanîngehê mirovan nas dikim ez mat dimînim; ez ji wan dipirsim ku Ocalan bihîstine yan na. Nizanim Murray Bookchin ê ku bandoreke mezin li fikirên wî kiriye bihîstine yan na. Nizanim hay ji şoreşa jinê ya kurd hene yan a. Ev di pergala me ya perwerdehiyê de tune ye, lê divê hebe. Divê ji bo ciwanan bibe îlham û divê em bala wan bikişînin. Divê em di warê aştî, edalet û wekheviya Ocalan de ciwanan perwerde bikin.”
Margaret Owenê anî ziman ku paradîgmaya “demokratîk, ekolojîk û azadiya jinê” ya Rêber Apo gelekî bandor li wê kiriye û wiha got: “Em li ku derê cîhanê bin jî, ji ber rewşa global û krîza avhewayê em bi wêrankirina gerstêrka xwe re rû bi rû ne. Ji ber vê yekê ev paradîgma ji bo gelên herêmê firsendeke mezin e û ev yek ji bo gelên herêmê fersendeke mezin e û rawestandina navendîparêza tirsnak e. Ji bo mirov bên cem hev, xurtkirin tiştekî pir baş e. Pergaleke ku di mekanîzmaya biryargirtinê de jin û mêr li cem hev in, pergala hevserokatiyê heye. Ev tiştek nuwaze ye.”
Margaret Owenê wiha dewam kir: “Tu kes nikare bi zimanê ku ew (Ocalan) diaxive biaxive. Hebûna Trump li Dewletên Yekbûyî pirsgirêkek mezin e. Divê em hemû werin cem hev da ku xwe ji karesata ku rêveberiya Trump çêbike biparêzin. Fikrên wî yên berfirbûnê, tiştên ku li ser Xezeyê dibêje, dibe ku bi cih werin. Her wiha kesên wekî Pûtîn jî, xwestekên xwe yên narsîst dixin pêşiya jiyana bi hev re ya mirovan. Dîtinên mezin ên Ocalan ên der barê pêşerojê de hene. Ez bawer dikim ku wê mirov guh bidin wî. Ger ew derkeve û bixwazin û ger em hemû bibin olana dengê wî, wê baş be.”
